دوستان خوب هم‌ اندازه‌ی همند، آدم‌های هم شکل باهم ارتباط عمیق درونی دارند یعنی اکثر انسان‌ها دوستانشان را بر اساس نقطه اشتراک هایشان گزینش می‌کنند هرکس هرجوری که باشد هم نوع خودش را پیدا می‌کند و اگر دقت کنید می‌بینید هرچقدر این نقطه اشتراک‌ها بیشتر باشند حس صمیمیت بیشتر خواهد بود.

از طرفی انسان‌ها کتاب هایی که می‌خوانند باعث می‌شود در اندیشه‌ی خود تعمق کنند و شخصیتشان را بر اساس مجموعه ای از اندیشه‌های بررسی شده به روز کنند.هر چقدر تعداد این اندیشه‌های مطالعه شده و بررسی شده بیشتر باشد فرد از نظر شخصیتی عمیق تر می‌شود.

پس به دو مورد خیلی مهم پرداختم که از قدیم به آن‌ها اشاره شده است که اگر کسی را می‌خواهی بشناسی ببین چه کتاب هایی خوانده و چه نوع دوستانی دارد.اولین گزینه “دوستان” و دومین گزینه “کتابها” هستند که خودِ کتابها نقش بسزایی در تعیین دوستان دارند به همان دلیلی که عرض کردم: “انسان‌ها هم شکل خود را پیدا می‌کنند” انسانی که با کتاب آمیخته شده و شخصیت عمیق پیدا کرده است مسلما دوستانی با شخصیت عمیق پیدا خواهد کرد.

اگر از دوستان خود گله دارید و یا از آنها ناراحتید به این‌ معنی است که آن افراد نقطه اشتراکی با شما ندارند که در کل دو حالت را شامل می‌شود که در هر دوحالت شما مقصرید.

حالت اول: شما آنقدر شخصیتتان بهتر شده که دیگر رفتار دوست یا دوستان خود را درک نمی‌کنید که این موضوع به شما بر‌ می‌گردد و تقصیر شماست که ذاتتان خواستار چیزی بهتری است و شما موظفید پیگیر آن باشید و دوستانی پیدا کنید که هم سطح شما هستند.حالت دوم: درجه شخصیت شما کمتر از دوست یا دوستانتان است که آنها رفتار شما را درک نمی‌ کنند و باز هم تقصیر شماست به جای اینکه با دوستانتان مشجاره کنید، آنها را سرزنش کنید و از آنها برنجید خودتان را ملامت کنید درجه‌ی شخصیتی خود را با خواندن کتاب ارتقا دهید و یا دوستانی در خور خودتان انتخاب کنید.

و در انتها با مثالی عرضم را تکمیل می‌کنم، دوستان شبیه‌ لباس هستند داشتنِ لباس هایی که برای سایزمان مناسب نیستند خنده دارمان می‌کنند و اگر هزاران عدد از این لباس‌ها داشته باشیم به کارمان نمی‌آید.لباسی مناسب ما هست که می‌توانیم از پوشیدنش و داشتنش احساس خوبی داشته باشیم که نه تنگ باشد و نه گشاد!

به همین دلیل است که هرکسی را نمی‌توان دوست تلقی کرد و باید بگردیم‌ کسی را پیدا کنیم که داشتنش و دوست داشتنش برایمان لذت بخش باشد حتی شده یک نفر باشد، چون داشتنِ دوستان زیاد مهم نیست مهم این است که دوستی با بینش و شخصیتی اندازه‌ی خود داشته باشیم که در کنارش نه احساس ضعف کنیم نه احساس برتری چون دوستان خوب هم اندازه‌ی همند!

نویسنده: مجید احمدی