این بار مرا یک بغل محکم کن
لبخند بزن، غم دلم را کم کن
من آمده ام! خسته‌ی عمری دوری
یک چای هل تازه برایم دم کن!

از عشق و اُمید و زندگی لبریزی
بر دردِ دلم تو بهترین تجویزی
آغوش ‌تو می‌برد مرا تا خورشید
الحق که تو لوبیای سحر آمیزی!

ای چشم عسلی دوباره تَن کن بغلم را
باشد که بگیرم از تو سهمِ عسلم را
یک چای دگر بریز و بنشین که برایت
آهسته بخوانم دو سه بیتِ غزلم را!

از قامت شاخه‌ها بلور آویز است
این حال و هوا عجیب شور انگیز است
یلدا و انار و فال حافظ یعنی:
سر وقت خداحافظی پاییز است!

من اهل اشک و التماس و باج دادن نیستم
در فکر یک آغوش دیگر باش نه من نیستم
تو دو به شکی بین ماندن با من و او شک نکن
زود انتخابش کن که من در فکر ماندن نیستم

مستِ تو شوم اگر شود ساقی عشق
در حسرتِ آنم کند انفاقی عشق
از تو نفسی جدا نخواهم شد چون
یک دومِ من تویی و الباقی عشق

او آمد و از خوابِ بَدم پا شده بودم
من تازه از این دلهره مِنها شده بودم
انگار که تقدیر عوض شد به نگاهی
من بودم و با دلبرکی ما شده بودم

او آمد و از خوابِ بَدم پا شده بودم
من تازه از این دلهره مِنها شده بودم
انگار که تقدیر عوض شد به نگاهی
من بودم و با دلبرکی ما شده بودم