ما که مردیم درون قیل و قال خودمان
زنده هستیم به ظاهر به خیال خودمان

چون نداریم کسی را که غم ما بخورد
خود نشستیم به سوگ ارتحال خودمان

دل دیوانه‌ی ما را نگرفت هیچ کسی
این دل ساده قبا گشته وبال خودمان

ما اگر هیچ کسی در آشنایی نشدیم
در غریبی کسی هستیم که مال خودمان

دل سپردیم به پرواز در آن آبی ها
قد کشیدیم به زیر پر و بال خودمان

هیچ کس پیله تنهایی ما را نشکافت
غصه داریم به قد سن و سال خودمان

ما برای که بمیریم و کمی تب بکند؟
بی جواب است همیشه این سوال خودمان

ناکسان تا همگی عاشق و معشوق هستند
بی کسی هست همیشه ایده آل خودمان

خودمان با خودمانیم همیشه همه جا
خودمانیم دلم، وای به حال خودمان!

شاعر : مجید احمدی